آیت‌الله حسن رمضانی در گفت‌وگو با قدس‌آنلاین تشریح کرد/ چطور زائر واقعی امام رضا(ع) باشیم؟
تاریخ انتشار: ۱۴ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۸۳۳۹۷
یکی از آداب توصیه شده در زیارت مقبول امام رضا(ع) شبیه شدن زائر به امام(ع) و تلاش برای رسیدن به چنین شباهتی است؛ در این میان، توجه به چراییِ شهرت حضرت ثامن‌الحجج(ع) به «رضا» و رهاورد آراسته شدن زائر حضرت(ع) به این وصف می‌تواند زیارت‌های ما را از صرف مجموعه‌ای از آداب خارج کرده و طعم زیارت واقعی را به ما بچشاند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
علم و عمل نسبت به وصف رضا در وجود مقدس حضرت ثامن‌الحجج(ع) بر زیارت بامعرفت و مقبول ایشان چه اثری دارد و چقدر زائر را به مقصدی که باید، رهنمون می‌شود؟
یکی از مقامات عالی انسان در سیر تکامل و عروجی او، مقام رضاست، یعنی رضایتمندی از آنچه در مسیر انجام وظیفه و عبودیت برای انسان رقم بخورد بدون آنکه مخالفت و اعتراضی داشته باشد. حضرت ثامن‌الحجج(ع) این ویژگی را در بالاترین حد داشتند و در مقام عبودیت به آنچه برایشان در مسیر بندگی رخ می‌دهد، راضی بودند و این مصداق تعبیر قرآنیِ «رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ» است.، یعنی هم خدا از آن‌ها راضی است و هم آن‌ها از خدا راضی‌اند و برای خدا تعیین تکلیف نمی‌کنند و به هر چه برایشان رقم بزند، راضی‌اند. باور و رفتار این‌ها تعبیر این شعر باباطاهر است که می‌گوید: «یکی درد و یکی درمان پسندد/ یکی وصل و یکی هجران پسندد/ من از درمان و درد و وصل و هجران/ پسندم آنچه را جانان پسندد».
حضرت علی‌بن موسی‌الرضا(ع) نماد این حقیقت هستند، چنان‌که اهل‌بیت(ع) همه چنین وصفی دارند. نقل است امام باقر(ع) در ملاقات جابربن عبدالله‌انصاری در بستر بیماری پرسیدند: حالت چطور است؟ وی عرض کرد: در حالی‌ام که مرگ را از زندگی و فقر را از غنا و بیماری را از سلامت بیشتر دوست دارم (وی فکر می‌کرد بهترین پاسخ ممکن را داده است) اما حضرت باقرالعلوم(ع) در پاسخ وی فرمودند: اما ما اهل‌بیت(ع) این‌گونه نیستیم بلکه اگر خدا برایمان مرگ را مقدر کرده باشد، همان را می‌خواهیم و اگر حیات را، حیات را، اگر غنا را بخواهد آن را می‌پسندیم و اگر فقر بخواهد، فقر را. این است مقام رضا در عبودیت. امام رضا(ع) این حقیقت را به منصه ظهور رسانده‌اند و کسی هم که به زیارت ایشان مشرف می‌شود باید این حقیقت را درک کند و مدنظر داشته باشد، وگرنه زائر صوری امام مهربانی‌ها می‌شود نه زائر واقعی ایشان.
چطور می‌توان در مسیر این شبیه شدن به امام رضا(ع) وارد شد و پیش رفت؛ آیا صرفاً تمایل قلبی کافی است یا باید راهی دیگر را پیمود؟
گام نخست در این مسیر، آشنایی زائر با مزور (زیارت‌شونده) است، یعنی زائر باید به افکار، اعمال، رفتار و اخلاق امام رضا(ع) علم و معرفت داشته باشد و با معرفت در این مسیر قدم بگذارد، پس از آن از خدا درخواست توفیق کند تا همان‌طور که در ظاهر و با آداب خاص به زیارت مشرف می‌شود در باطن هم زیارت واقعی امام رئوف(ع) نصیبش شود و به استقبال از افکار، اعمال، اخلاق و سیره عملی امام(ع) برود؛ طی این طریق به زائر کمک می‌کند زائر واقعی حضرت علی‌بن موسی‌الرضا(ع) شود نه زائر صوری ایشان.
آیا می‌توان در بستر زیارت امام رضا(ع) مسیری را که عارفان می‌پیمایند، طی کرد؟ زیارت و علم و آراستگی به مقام رضای حضرت(ع) در پیمودن این مسیر چه تأثیری دارد؟
حقیقت عرفان هم رسیدن به این قله است که قرآن فرمود: «رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ»؛ آیات 27 تا 30 سوره مبارکه فجر که می‌فرماید: «یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِی إِلی رَبِّکِ راضِیَةً مَرْضِیَّةً فَادْخُلِی فِی عِبادِی وَ ادْخُلِی جَنَّتِی» نقشه و تابلو این راه است و سیر و سلوک را نشان می‌دهد. خدای متعال به نفسی که به مرتبه اطمینان و آرامش رسیده خطاب می‌کند به سوی من بازگرد و در زمره بندگان ویژه به بهشت من وارد شو «وَ ادْخُلِی جَنَّتِی» این جنت، فنا و بقای در خدا و لبّ عرفان رسیدن به این مقام و مرتبه است. در مقام زیارت حضرت رضا(ع) باید این هدف را در نظر باشیم و این قله را نیت کنیم تا به آن نائل شویم.
خادمی امام رضا(ع) چه کیفیتی دارد و چطور می‌توان در ساحت این خادمی وارد شد؟
خدمت به ساحت قدسی امام رئوف(ع) و زائران حرم ایشان دو گونه است؛ یکی آنکه در ظاهر صورت خدمت دارد و دیگری به خدمت‌های باطنی بازمی‌گردد؛ برخی به واسطه شغل و پست سازمانی‌شان در جرگه خادمان آستان قدس رضوی قرار گرفته‌اند و لباس خادمی بر تن دارند؛ برخی دیگر با عشق و علاقه شخصی و با عنوان خادم افتخاری در این مسیر وارد شده‌اند. اما نوع دیگر از خدمت و خادمی حضرت ثامن‌الائمه(ع)، باطنی است و به حس خیرخواهی برای زائران امام رضا(ع) بازمی‌گردد، یعنی حتی اگر لباس خادمی چه رسمی چه افتخاری بر تن فرد نباشد اما زائران حضرت ثامن‌الائمه(ع) را دوست دارد، خیرخواه آن‌هاست و زائران امام(ع) را احترام می‌کند و درصدد رفع نیازهای آن‌ها برمی‌آید؛ این‌گونه هم می‌توان در جرگه خادمان حضرت شمس‌الشموس(ع) وارد شد. امید است همه ما با الهام از سیره امام مهربانی‌ها(ع) و الگوگیری از رأفت رضوی این‌گونه نام خود را در جرگه خادمان حضرت(ع) ثبت کنیم.
آمنه مستقیمی
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: زائران امام رضا ع زائر امام رضا ع امام رضا ع حضرت ثامن حضرت ع
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۸۳۳۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آیت‌الله العظمی دوزدوزانی تبریزی: روحانیت فقط به عبا و عمامه نیست/ اشتباه عالِم مانند اشتباه فرد عادی نیست، عده‌ای را منحرف می کند/ روحانی واقعی برای تربیت دینی و انسانی باید تلاش و تبلیغ کند
به گزارش جماران؛ آیت الله العظمی دوزدوزانی تبریزی در درس اخلاق خود در مسجد اعظم قم بیان کرد: الإمامُ علیٌّ علیه السلام: زَلَّةُ العالِمِ کانکِسارِ السَّفینَةِ تَغرَقُ ، و تُغرِقُ. ( بحار الانوار، ۳۹ ، ۵۸). امام على علیه السلام می فرمایند: لغزش عالم مانند شکسته شدن کشتى است که سرنشینان خود را غرق مى کند و خودش هم غرق مى شود.
آیت الله العظمی دوزدوزانی تبریزی تاکید کرد: اشتباه عالم مانند اشتباه فرد عادی نیست. (فکر و عمل اشتباه او ) عده ای را منحرف می‌کند، مانند محمدعلی باب، دین مردم را سست ( و منحرف ) می‌کند. در عصر حاضر، عالِم را روحانی خطاب می‌کنند.
آیت الله العظمی دوزدوزانی تبریزی افزود: روحانیت فقط به عبا و عمامه نیست. باید فکر و عمل و خواب و همه چیز او به معنویت مربوط باشد. روحانی برای دنیا حرکت نمی‌کند. روحانی واقعی برای تربیت دینی و انسانی باید تلاش و تبلیغ کند.
برگردد آنکه با هوس کشور آمده است
سر ناورد به افسر شاهی گدای ما
زندگانی عالمان را بخوانید. سید نعمت الله جزائری چه گونه زندگی می‌کرد؟
آه ، من خجالت میکشم.
بعضی می‌گویند نمی‌شود. خب برای چه طلبه شده اید؟
اگر برای دنیا آمده اید، بروید. نتیجه عکس دارد. می آیند؛ گمراه می‌شوند؛ قومی را به گمراهی می‌کشند.
داستان شقرانی که از موالی امام صادق علیه السلام است را خوانده اید و می‌دانید!
امام است، تقیه می‌کند، رفته است پیش منصور. شقرانی از امام درخواست وساطت برای معیشتش را دارد. شرابخوار است اما امام که جانم به فدایش، قبول می‌کند.
کار که حل شد امام فرمودند:
إِنَّ اَلْحَسَنَ مِنْ کُلِّ أَحَدٍ حَسَنٌ وَ إِنَّهُ مِنْکَ أَحْسَنُ لِمَکَانِکَ مِنَّا وَ إِنَّ اَلْقَبِیحَ مِنْ کُلِّ أَحَدٍ قَبِیحٌ وَ إِنَّهُ مِنْکَ أَقْبَحُ لِمَکَانِکَ مِنَّا. ( بحارالانوار، ۴۷، ۳۵۰)
خوبی از همه خوب است، اما از تو خوبتر چون به ما منسوب هستی و بدی برای همه بد است، اما از تو بدتر زیرا که تو منسوب به ما هستی.
تو از شیعیان امام صادق علیه السلام هستی ( بایست مراقب رفتار و کردارت باشی)
امام علیه السلام پندی دیگر هم برای ما دارد:
کسی که خلاف می‌کند با اشاره و تلویحا به او تذکر دهیم.
نگوییم نمازت باطل است. بگوییم در رساله این را ، اینطور خوانده‌ام.
وظیفه ما خیلی سنگین است.
خطا اگر در حوزه باشد بسیار بد است. اگر برای آبادانی دین کاری نمیکنیم، دین را خرابتر نکنیم.
آقایی که می‌خواهی روحانی باشی و جهنمی نباشی، مواظب باش کار عکس نشود.حتی الامکان اگر برای آبادانی دین کاری نمیکنیم، خرابتر نکنیم.
ان شاءالله موفق باشیم که مردم را هدایت کنیم و شرط آن ابتدا هدایت خودمان است.
والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد